Жарт
Што даў мне Бог,—
калі зляпіў
Мяне з святла і ночы?
Даў рот,
Каб я і еў, і піў,
А для чаго даў вочы?
Няўжо,
каб з нецвярозых ног
Не даўся лбом у дрэва?
Ці каб не толькі
прама мог
Глядзець —
Яшчэ й «налева»?
Каб бачыў я вясну зімой,
А колер светлы ў чорным?
Ці каб пяшчоціў
погляд мой
Без стомы
Ў небе зорным?
Даў дзве рукі —
здзек нада мной,
Я ж здольнасцяў шмат маю —
Трымаю пэндзаль — у адной,
Пяро — ў другой трымаю.
Я ж жыў
На закусі й віне
Ў сваім узросце сталым.
А чым трымаць
кілішак мне?
А чым відэлец з салам?
Яшчэ дарунак не благі
Даў Бог —
Ці даў каму так?
Бо каб не ён,
не дзве нагі,
Куды б я дзеў абутак?
Дарункі не пералічу
Усе —
Адзін ў сакрэце.
А для чаго мне даў свячу?
Я ж тут —
На гэтым свеце.