Пачатак апошняй дарогi —
Выносяць нябожчыка з хаты
I кiдаюць кветкi пад ногi —
Плыве ён, з труною узняты.
Па кветках выносяць — пашана!
Нарэшце «дажыўся», нябога.
Жабрак, а выносяць, як пана,
Шкада, што не бачыць нiчога.
Капейкi апошнiя стрэслi,
Залезлi ў пазыкi па вушы —
Затое нябожчыка неслi —
Тапталi цюльпаны i ружы.