Дзёрзкі,
Жорсткі,
Дзелавы,
Прадажны —
Вось ён, часу
нашага партрэт.
Ў гэтым часе —
я такі бадзяжны —
Цесна сэрцу
ў свеце неабсяжным,
Не бязмежны —
для душы сусвет.
Мне бы крылы...
Я зямлю й без крылаў
Абляцеў,
Аб’ехаў
Ўсю яе.
Лёс свой спрытны,
як каня, узмыліў,
А калі крыху ён
Абяссілеў,
Што далей? —
пытанне паўстае.
Што далей?..
Вяртанне да вытокаў! —
Вось дэвіз,
для ўсіх і для мяне.
Як бы хто
ні лётаў найвысока,
А у родны дом
апошніх крокаў,
Ратавальных крокаў
Не міне.
Могілкі...
Туга..
Бацькоў магіла...
Востры боль
дзесяткі год пячэ.
Шмат куды
мяне жыццё насіла...
«Шмат дзе быў я! —
думка апаліла,—
А ў зямлі?..
Не быў я там яшчэ...»