Пэўна, многім такое знаёма —
Сіл няма сустракацца ні з кім.
Ўсё сядзіш і сядзіш нерухома,
Проста думаеш... ні аб чым.
І галоўны адказ у сакрэце
На пытанне жыцця усяго —
Для чаго я на гэтым свеце?
Мітусіўся штодня для чаго?
Ці не траціўся я дарэмна,
Пазіраючы на Парнас?
Я здаюся такім нікчэмным,
Непатрэбным здаюся падчас.
Не хацелася б гэта агучваць:
А ці ж мог я падумаць калі,
Што жыццё, гэты цуд, надакучыць —
Зацікаўленасць — на нулі.