Судзіце строга, не судзіце строга,
Ў перакананнях мы — я тут, вы там.
І я не той, усё не той, якога
Хацелася бы чуць і бачыць вам.
Не ўсе мы маем над сабою німбы,
Між не анёлаў, не святы і я.
Хоць часам, за адным сталом сядзім мы,
А лыжка ўсё ж у кожнага свая.
Я — гэта я, прабачце, тут я смелы.
І не шукайце ў тым маёй віны,
Што любіце вы колер чорна-белы,
А я люблю адценні і таны.
Мы у жыцці не на адной палове
І кожны праз жыццё свой крыж нясе.
Зварот мой да каго? Да вас, панове,
Карціць каму, каб быў я, як усе.