Карпiлаўскай суседцы — Васiлевiч
За душой, як кажуць,— «нi граша»,
А прытулiць кожнага у хаце
Баба Галя — добрая душа,
Дабрыня — усё яе багацце.
Спраў сваiх — ад ранку да цямна,
А яна другiм дапамагае.
Так за дзень наробiцца яна,
Што да ложку ледзьве дакульгае.
Ёй няма калi лiчыць гады —
Хто ж паробiць за яе работу?
Можа выпiць чарку ад нуды,
Можа дзве кульнуць — ад адзiноты.
А прачнецца — спiць яшчэ зара,
Печ распалiць, сена ў хлеў падкiне.
Баба Галя — за гаспадара,
Баба Галя — i за гаспадыню.
Сведка Бог — цi снiцца ёй спакой,
Цi ў душы мiнулае гамонiць?
Працаўнiцы не знайсцi такой —
Маладую ў баразне абгонiць.
Шлях яе жыццёвы — не шаша,
Праз гушчар дарогу церабiла...
Баба Галя — добрая душа,
Дабрынi з гадамi не згубiла.