Мы, людзі, у палоне
шматлікіх падзей,
Ды добра,
што ў нашым жыцці-мешаніне,
Між іншых людзей —
большасць добрых людзей,
А добрае сэрца —
ў бядзе не пакіне.
І часта ўратоўвае нас ад бяды
Сардэчнасць людзей,
дабрыня і спагада.
Ці бачым мы гэта душой?
Не заўжды.
Мы крочым дарогай
сваёй праз гады
Між розных людзей,
між вясны й заняпада.
Стварэнне, разбурванне,
плён, мітусня,
Жыццё напаўняюць,
валтузяць за грудзі.
Але пераважвае ўсё ж дабрыня —
Падязка за гэта вам,
добрыя людзі!