За годам год...
Сівых гадоў завея...
Агонь у сэрцы, холад па спіне...
Баюся, што ніхто не зразумее,
Што хвалявала, што гняло мяне?
Якая моц мне надавала сілы?
Якія сілы пазбаўлялі іх?
Што альбо хто і як надламваў крылы?
Чым, часам, засцілала зрок і слых?
Што на душу халодным ценем лéгла?
Што адагрэла сонейкам яе?
Пра гэта лепш бы прачытаць не бегла,
А ўдумліва, як доследы свае.