Из книг, превозмогая тлен,
Встает другая жизнь
поэта.
Пьер Ронсар
Памёр паэт — і кніжкі на паліцу,
Як не было яго, але праз іх,
Даў Бог паэту двойчы нарадзіцца,
Праз творы зноў вярнуцца да жывых.
Няўжо гады жыцця — перыяд горшы
Для вынаходца паэтычных слоў?
І ўжо праз час, паэт, з жыцця пайшоўшы,
Бывае больш жывы для чытачоў.
Мінула свята — мы яго святкуем,
Хаця заўжды мінулае, як сон.
Мы пры жыцці, што маем, не шануем,
А ўжо згубіўшы, плачам наўздагон.