О думкі!
Вы́, як жабракі з кійком
Вакол мяне...
Чым вас магу адорыць?
Я бы ад вас і сам
сыйшоў тайком,
Каб толькі з вамі
ўпотай не гуторыць.
Дык не! Куды шнурую я,
Туды і вы —
Перажыванні,
Разважанні,
Тэмы.
На хворую
З здаровай галавы
Шматлікія піхаеце праблемы.
А як было калісьці, —
мой ты Бог!
Агонь быў у маіх
і ў вашых жылах.
Імчалі ўдалеч вы
з апошніх ног —
І вы, і я —
мы лёталі на крылах.
Не, не патрэбен быў
вам мой дагляд,
Вам, неасушных,
хмельных думак чаркі.
Былі вы, як
празрысты далягляд —
Нідзе ні аблачынкі
і ні хмаркі.
Перакруціў,
Перамагаў нас час
І перапоўніў
ціхім сумам сэрца.
Я сёння —
Пазбягаю, думкі, вас,
Але ад вас ужо
нідзе не дзецца.