Упокой, Боже, душу...
(З малітвы)
Ізбаві, Бог, каб разам з целам спала
Душа, пасля канчыны чалавека.
Тут, на зямлі, ёй цесна, месца мала,
А дамавіна — пастка, под і века.
Хоць ты крычы, а ад жыцця збавенне
Ў канцы жыцця чакае нас няўмольна,
Я не хачу душы упакаення,
Няхай бунтарыць, рухаецца вольна.
Няхай дурэе, мітусіцца, скача
У пушчах, гонях і у чыстым полі.
Няхай лунае над зямлёй, іначай
Няма душы — і не было ніколі.