Якую трэба мець душу
Малой сінічцы,
Каб перапець вялікі шум
І рытм сталіцы.
Раве, гвалтуе горад-гмах
Без перадыху,
Ажно закладвае ў вушах —
Неразбярыха.
Праз горы гэтай гвалтаўні,
Праз гул машынны,
Аднекуль тоненька звініць
П-і, п-і-і — няспынна.
Ёй дэцыбелы, хоць іх шмат,
Не перашкоды.
Перамагае шум і чад
Душа прыроды.