Душэўна-хворыя,
О як вас не стае
У нездаровы час наш —
Асабліва.
Душэўна-хворыя —
Паплечнікі мае,
Бо й сам душэўна-хворы я —
Не дзіва.
Ёсць ісціна,
Вядомая спрадвек,
Забылася яна —
І гэта блага:
Баліць душа —
Й здаровы чалавек,
А не баліць —
Хварэе, бедалага.
Ні шкоды,
Ні карысці ад яго,
Ён — цень, пустое месца
Паміж намі.
Іх абыходзіць трэба,
У каго
У душах штыль,
Хаця вакол цунамі.
Хто б ён ні быў,
Акцёр альбо кароль,
Ці дэмакрат
Слугой народа будзе,
Калі душой
Ён не адчуе боль
Другіх людзей —
Не пазайздросціш людзям.
О, каб балелі душы
У людзей,
Было бы больш і больш
Душой здаровых.
Хварэла б чалавецтва
Ўсё радзей,
Крывавых свет
Пазбавіўся б падзей.