Я жыў у ахвоту, да сёмага поту,
Ды так, што з-пад ног курэў дым.
Хоць дрэва надзеі губляе лістоту,
Не страшна душой маладым.
Эх, ёлкі зялёныя! Вецер у грудзі!
Едрыт ваша дышла, гады!
Мяне на калені? Такога не будзе!
Я й сёння душой малады.
Я й сёння не веру ў сляпую удачу,
А толькі ў сябе, як заўжды.
Ды сэнсу вялікага ў гэтым не бачу,
Бо хутка апошнюю дату адзначу,
Хоць я і душой малады.