Пішу... Пішу...
Таўсцее сшытак —
Сам аўтар, сам чытач, сам крытык.
У рыфмах лад, у думках вольнасць —
Падзяка Госпаду за здольнасць!
Пішу і цешуся дзіцяцем,
Што парадніўся з творчым шчасцем.
Пішу...
А што далей? Пытанне.
А дзе чытач? І слова вяне,
Як гіне без вады расліна.
Шуфляда — вершаў дамавіна.
І сам, як крыж на дамавіне —
І думкі мруць, і сэрца стыне.
Пішу...
Пішу...
Каму патрэбен
Жыцця грааль, душы малебен?