Свет, створаны Богам,
і людзі ў ім Божыя,
І свет, што ўва мне,
што ствараў я старанна,
Яны непадобныя,
нават варожыя,
Два антаганісты,
ім ладзіць складана.
Які з іх галоўны?
І што ў іх галоўнае?
Чаму ў не галоўных
галоўныя ролі?
Свет, створаны Богам,
магчымасці роўныя.
Хоць дзеці мы Бога,
не дасць нам ніколі.
Пытанні адвеку,
шуканні нястомныя
Адказу
на незразумелае гэта —
Свет, створаны Богам,
а ў ім сілы цёмныя
Канец набліжаюць
нявечнага света.
Свет, створаны Богам?..
ў ім шмат дызгармоніі,
Бо шчасце і жах —
не гармоніі дзеці,
Бо глухне
Людская душа ў какафоніі
І сам чалавек,
ў гэтым жудасным свеце.
А што адбываецца
ў свеце, мной створаным?
Парадкі і згода?
Спакой і ўлюбёнасць?
І ён дызгармоніяй
шчодра адораны,
І ў ім супярэчлівых спрэчак
Бяздонне.
Затое не зменіцца
свет мой унутраны
Ад нечай пагрозы
ці ласкі — ніколі.
Ён узбагаціцца
ці будзе разбураны
З жадання майго
па маёй толькі волі.