Сон — сябар ночы, ён, на жаль, не сябар мне,
Сон для усіх прыносіць адпачынак.
Усіх прыспіць, абдыме, толькі не мяне,
Як дзецюка нялюбага дзяўчына.
Сон у жыцці, як хлеб, ўсяму ён галава,
Я з гэтай «галавой» сябрую мала.
Я днём, як і усе, а ноччу я — сава,
Бяссонніца між мной і сном паўстала.
О колькі творчых ніў пакінуў за спіной,
І сёння дзень і ноч на творчай ніве.
Каб скласці час начны, гады не спаны мной,
Былі б, напэўна, два жыцці ў актыве.