У пакутах бярозы
вясною ад ранаў,
Ад насечак глыбокіх,
ад піл, тапароў.
Абляпілі ствалы іх
мяшкі з цэлафанаў,
У якія сцякае
празрыстая кроў.
А бярозцы баліць —
ды адчуе счарсцвелы!
А бярозка крычыць —
ды пачуе глухі!
Ды няхай абміне
жорсткасць стан яе белы!
Ды адпусціць хай Бог
вінаватым грахі!