Я іду па полі,
Бачу зёлкі, краскі.
Вабіць наваколле
Краявідам з казкі.
Ветру тут разгульна,
Думкам тут раздольна
Сонейку — утульна,
Дыхаецца вольна.
У душы тут крылы,
Мроіцца ў ахвоту.
Тут запасяць сілы
Мары для узлёту.
Тут жыве патрэба
Чуць душой удзячнай,
Гледзячы у неба,
Як спявае срэбна
Жаўручок нябачны.
І як бусел круціць
Кола у блакіце —
Светлыя пачуцці
Нараджае жыцце.
Лес, я чую, кліча,
Да яго я крочу.
Штосьці таямніча
Расказаць ён хоча.
О, як тут прыгожа!
О, як тут прыемна!
Разгадаць мне, можа,
Лес і дапаможа
Свет яго таемны.
Нехта неўспадзеўна
Плача ці гукае.
Лесавік, напэўна,
Недзе тут блукае.
А-а, дык гэта ж дрэва
Скрыпнула аб дрэва.
Тут такіх нямала
Будзе неўспадзевак.
Вунь, мурашнік-горка,
Дзятла перастукі.
Побач вунь з вавёркай
Сойка тараторка —
Пахі, гукі, гукі.
Дзякуй табе, поле,
Дзякуй, лесу мілы.
Еду я ў няволю,
Ў горад апастылы.
Будзь тут хоць заможны,
Будзь тут хоць багаты,
Сэрца тут стрыножана,
Для душы тут краты.
Апроч чаду, тлуму,
Хто мяне тут прыме.
Думаю я думу
Аб «малой радзіме».
Аб бацькоўскай хаце,
Што мяне чакае.
Аб зямельцы-маці,
Што мяне гукае.
Ад яе ніколі
Я душой не збочу...
_______
Я іду па полі,
Я да лесу крочу.