Знайшоў падкову я!
Ці ж гэта мала?
Павесіў над дзвярыма,
як належыць,
Каб шчасце
мой куток не абмінала.
І каб усе няўдачы раздрапежыць.
Заходжу у хату —
ўсцешаны падковай,
Выходжу з хаты —
думкамі багаты.
Жывецца кожны дзень
з надзеяй новай —
Калі ж яно прываліць,
шчасце ў хату?
Але аднойчы —
пэўна, выпадкова,
Ледзь толькі выткнуў я
свой нос за дзверы,
Ба-бахнула па цемечку падкова...
О, дзе ты, шчасце?
Мала табе веры!