— Паэт прарок?
А што ён напрарочыў? —
Пытае колка
у мяне сусед. —
Што новы дзень
надыдзе пасля ночы?
Падумаеш,
Знайшоў здзівіць чым свет.
— Ах, ты дзівак! —
Усклікнуў я запальна. —
Ноч у паэта — вобраз,
вобраз — дзень.
Паэзію ўспрымае літаральна,
Хто бачыць толькі
свой уласны цень.
Каб цемра дню
дарогу саступіла,
Жыццю, ў якім
мы прагнем дзень знайсці,
Недастаткова усміхацца міла,
Да мэты трэба
і праз ноч ісці.