Я ехаў да цябе не ўлегцы,
Імкнуўся летам і зімой,
Каб лёс сабачы твой аблегчыць,
Чацвераногі сябар мой.
Я вёз табе, што дазваляла
Маё «кішэннае меню».
Цяпер, калі цябе не стала,
Пакутую й былое сню.
Ты быў бы, як і трэба, ў сіле
І не сканаў бы без пары,
Каб голадам не замарылі
Цябе твае гаспадары.
Гаспадары?..
Злыднюгі-скнары,
Паелі б з-пад сябе свой бруд.
Няўжо на іх не будзе кары
І абміне іх Божы суд?