Рукапіс не праўлю я,
ні крэслю:
Не цяжарны словам —
не пішы!
Я пішу, нібы складаю песню,
Хіба ж правяць
дзіўны стан душы?
Ад душэўнай радасці
ці болю,
Ад падзей узнёслых,
ці ад бед,
Словы самі просяцца на волю
У такі непрадказальны свет.
Нават вір-гарэза,
лёдам скуты,
Да святла ірвецца
з-пад акоў.
Крэмзанні і праўкі,
нібы путы
Для узнёслых
паэтычных
слоў.