Абклала хмарамі абапал,
Маланкі — там, то тут.
Па кім жа ты дажджом
заплакаў,
Мой мілы кут?
Прымаю сэрцам блізка-блізка
Твой сум, тваю тугу.
Мой родны край, мая калыска,
Твой боль прыму.
Мой лёс з тваім і я з табою —
Ў адным жыцці-віры.
Мая сляза з тваёй слязою,
Як дзве сястры.
Не вечныя ж над намі хмары,
Адхлыне час слаты.
Я веру — аб адным мы марым,
І верыш ты.