Я зрабіў эксперымент,
Як у казцы, што чытаў —
Каб разбіць сумненні ўшчэнт,
У люстэрка запытаў:
— О, люстэрка на сцяне!
Ты з маленства тут — не госць,
Раскажы ўсё пра мяне,
Усю праўду, ўсё, як ёсць!
І люстэрка — у адказ:
— Бачу я не першы раз
Прыгажосць тваю, прывабнасць,
І падцягнутасць, і зграбнасць.
Але знешнасць — хуткі май,
Ты духоўны — цераз край.
Працаздольны, пладавіты,
Як ніхто, таленавіты.
Ты ва ўсім, заўсёды — новы,
Словам — геній прыжыццёвы,
Помнік будзе залаты
Па табе — такі вось ты!
Я задзёр да столі нос,
Але нос абвяў уніз —
Каляндар ад пылу строс,
Ліст перавярнуў — і скіс.
Пад гарачы сэрца стук
Словы сплюнуў з языка:
— Гэта ж сёння дзень манюк —
Першага красавіка...