Што б я параіў чалавеку
Узяць туды, дзе ўсё няміла?
Сусветную бібліятэку
Я пажадаў бы ўзяць ў магілу.
Да крыўднага, з яе мы мала
І прачыталі, і спазналі.
То ўсё нам часу не хапала,
А калі й быў — мы гультавалі.
То забываліся ў згрызоце
На скарбніцу шматвекавую.
Вось там я, ў ціхай адзіноце,
Перачытаў бы ўсё ўжывую.
Якія гучныя імёны
Я б адкрываў сабе ў запале.
Яны і розных кніг трыльёны
Мне б там узнагародай сталі.
Мне гэта думка сэрца шчырыць
І ад яе нідзе не дзецца.
Адна праблема — дол пашырыць
Для гэтай мэты давядзецца.