Ва ўсім быць пераможцам — лейтматыў,
Ні пройгрыш (не дай Бог), ні нічыя.
Чым ні займаўся я, што б ні рабіў,
На фінішы быць першым марыў я.
Не ведае амбіцыёзнасць меж,
«Пусціце павалюся» — мала тых.
І кожны з нас на фінішны рубеж
Імкнецца з усіх сіл раней за ўсіх.
Усё жыццё — наперад! На нагах!
Да мэтаў! Да вяршынь! На абардаж!
І раптам разумеем: фініш — жах,
Наперадзе апошні фініш наш.
У шторм маліўся кожны: — З намі Бог!
Я ж разумею — хутка фініш мой.
Хоць хвалі лёсу я адолець змог,
Дзявяты вал накрые з галавой.