Жарт
Мая галава — дом урада!
Ну як? Дом урада — гучыць?
І звіліны ў ёй, як пасады
Іх многа — не пералічыць.
Адну з іх зусім не пашкодзіць
Галоўнай — прэм’ерам назваць,
Бо трэба ж парадак наводзіць,
«Саўмінам» сваім кіраваць.
У звіліны кожнай адказнасць,
Нібыта ў міністра — свая.
За іх спецыфічную прагнасць
Найпершым пакутую я.
«Саўмін» мой прымае рашэнні,
Скіроўвае дзейнасць маю.
А вынік — пустыя кішэні,
Я ў дзеўках заблытаўся, п’ю.
Лянота — мая каралева,
«Саўмін» мой — да скону, мой крыж.
«Міністры» ўлягаюць налева,
Я — следам за імі — туды ж.
Ад шкодных рашэнняў, бясплодных,
Прыходзіць жыццё ў заняпад.
О, кожнаму з нас неабходны
Свой розум — разумны урад.