Паснедаць я хачу,
А жонцы хоць бы хны,
Мужык галодны —
Бабе гора мала.
Яе штурхель пад бок:
— Устань, спячы бліны.
Ну досыць спаць табе,
Падсмаж мне сала.
І певень адспяваў,
І сонейка ўзыйшло,
А ты выводзіш носам
Мне рулады,
А ты не першы раз
Штукуеш мне на зло —
Устань, гатуй сняданкіны прылады.
А жонка мне ў адказ:
— Як ён псуе мне кроў,
Шторанічны адзін і той матыў
З тваіх галодных
І звяглівых слоў...
А колісь ты мяне
Не языком будзіў.