Няхай мой язык нажыве сабе язву,
Калі зараз брэша, пляце пустаслоўе.
У вёсцы адной, не скажу яе назву,
Жывуць дзед і баба — дай Бог ім здароўя.
Аднойчы бабулі і кажа дзед ціха:
— Бяры ты з куфэрка якія ёсць грошы
Ды з’ездзі у Мінск, а то я, як на ліха,
Разуўся раптоўна — дасморгаў галёшы.
Галёшы патрэбны: кароўцы даць сена,
Сцягацца за хлеў і да студні даклыпаць,
Прынесці з дрывотні да печы палена.
А як без галёшаў? Вачмі толькі лыпаць.
Апошнюю тут адшкадуеш пяцёрку,
Каб выйсці за дзверы, пакінуць запечак.
І баба ўрачыста кладзе ў насацёрку
Сабраныя грошы ды вяжа вузельчык.
І вось яна ў Мінску, дзе булкі і крамы,
Дзе кожны вясковец — цяля на вяроўцы.
Бы ў яме старая. Як выбрацца з ямы?
Таўчэцца галодная на Камароўцы.
Таўклася, пыталася, доўга шукала,
Апошнія мусіла сілы прыкласці.
Нарэшце галёшы ў ларку напаткала,
Купіла, не верыць у гэткае шчасце.
Шчаслівая бабка ідзе па вакзале,
Галёшы з-пад пахаў блішчаць, выглядаюць.
А ёй жа абноўку нічым не звязалі —
Яны замінаюць старой, выпадаюць.
Адзін паляціц і другі праз хвіліну,
Злуецца старая — бяда чалавеку.
Рукі не падняць, не паправіць хусціну.
Дзе рады шукаць? І зайшла у аптэку.
— Дачушка, ратуй! Во, купіла халеру,
А гэтая гума капрыз вытварае.
Звяжы матузком ці пазыч хоць паперу,—
У вочы заглядвае, просіць старая.
Дзявочае сэрца, як цукар, растала
Ад просьбаў бабуліных, скаргаў-матываў.
Яна ў той жа момант галёшы паклала
Ў пустую каробку з-пад прэзерватываў.
Шчаслівая бабка схапіла абноўку —
Дзе сілы знайшліся? На вуліцу — птахам.
І голад прапаў, не кляне Камароўку —
Галёшы ў каробцы, каробка пад пахай.
І вёска, і дзед ёй прыходзяць на памяць,
І хуткай сустрэчай задыхалі грудзі.
Ды нешта старая нічога не сцяміць,
Чаму не даюць ёй праходу ўсе людзі.
Не зробіш і кроку ў жывой гэтай пробцы,
Стаяць, як сцяна, у здзіўленні застылі:
— Скажыце, бабуля, а ў гэтай каробцы...
Куды вы нясеце? Каму вы купілі?
— А, гэта? Дык з гэтым дамоў я паеду!
Без гэтага дзед ні дзянёчка не можа.
— А колькі ж гадкоў будзе вашаму дзеду?
— Дзевяты дзясятак, мацуй яго Божа.
Здзівіліся ўсе — і мужык, і кабета,
Дзяўчаты і хлопцы, і нават падлеткі.
— Скажыце, бабуля, нашто яму ГЭТА?
— Нашто?! Ён за месяц сасморгае, дзеткі!