Сучаснае сяброўства —
без сяброў,
У зносінах —
Бязрадасная радасць,
Ў размовах —
шмат няшчырасці між слоў,
На тварах —
без прычыны нелюбоў,
У поглядах —
затоеная зайздрасць.
Хацеў бы я пачуць
адказ ад іх:
Жыццё шчыруе,
а па кім жалоба?
Найперш б’е зайздрасць
вам самім пад дых...
О зайздрасць чорная
і нелюбоў да ўсіх —
Усіх народаў
І часоў хвароба.
І ўсё ж вядома,
што здавён-даўна,
Пазбаўлены
Ганебнае хваробы,
Хто ў творчасці,
ў жыцці — велічыня,
Сапраўдныя,
Не штучныя асобы.
Сапраўдны сябр —
не мае ён цаны,
Сяброўства з ім —
жыцця узнагарода.
Але — быць вінаватым
Без віны —
Гаркоціна,
Далёкая ад мёда.
Я без сяброўства
з пэўнае пары,
Век дажываю
Ў адзіноты процьме.
Я Бога згодны ўзяць
сабе ў сябры,
Ды ён мяне сабе ў сябры
Ці возьме?