«Гарачыя кропкі» —
на целе Зямлі,
Нібыта крывавыя язвы
на целе Сусвету,
На сэрцы ўсяго Чалавецтва...
І там, дзе «гарачыя кропкі» —
там кроў,
Там смерці разгулле,
Там дзень не адрозніць ад ночы,
І там зараджаюцца новыя кропкі...
А кропка ў славеснасці —
думцы канец,
А кропка —
і сказу ўсяго заканчэнне.
Ці будзе далей,
пасля кропкі працяг?
Ці будзе хоць слова?
А «кропак гарачых»
усіх не злічыць,
На нашай планеце не кропка —
шматкроп’е.
І родзіць шматкроп’е
далейшы працяг
І новай крыві,
І няшчасцяў,
І смерці.
*
«Гарачыя кропкі...»
Адкуль вы? Адкуль?
І хто вас стварае?
Халодныя сэрцы!
І душаў астылых
Халодны разлік —
Інтрыгі,
Палітыка,
Здрада,
Нажыва,
Міжнацыянальны сляпы недавер,
І міжрэлігійнае неразуменне,
Драпежнасць вялікіх дзяржаў
да малых —
У дужага кволы заўжды вінаваты.
А тое, што будуць ахвяры —
Луска!
Кіруюць славутыя
«націнтарэсы».
*
На важнай нарадзе
пытанне адно:
Ці варта «распальваць»
чарговую кропку
За тысячы вёрстаў
ад дому свайго?..
Усе Прэзідэнту глядзелі у рот,
А ён не вагаўся, сказаў сваё:
— Варта!
Там нафта!
Там процьма драгмету!
Там газ!
А вось дэмакратыі там не хапае!
Што скажуць эксперты? —
Устаў генерал:
— Па нашых падліках,
Мы страцім ад сілы
тры сотні салдат,
Ну максімум, пры ускладненні —
паўтышчы...
І зноў Прэзідэнту у рот паглядзеў.
— Прымальная лічба! —
сказаў Прэзідэнт,—
За нацыянальную
нашу бяспеку
І за дэмакратыю —
трэба плаціць!
Хто скажа яшчэ? —
Тут раптам вядомы
псіхолаг падняўся:
— Паўтысячы — шмат!
Ды і трыста — замнога!
Няхай можа лепей
загіне адзін.
Хаця і адзін чалавек —
цэлы свет,
Сусвет-індывідум,
сусвет — непаўторны...
Удзельнікі сходу раскрылі раты
І зноў павярнуліся ў бок Прэзідента.
А той у псіхолага ўперыў пагляд:
— Ты кажаш, адзін!..
— Так, спадар Прэзідэнт!
Адзін, калі ёсць
ваша згода на тое.
— Ці ёсць мая згода,
пытаешся ты?
Якія быць могуць пытанні!
Я згодзен!
Адзін чалавек — гэта дробязь!
Нішто!
Нішто ў параўнанні
з намечанай мэтай!
Адзін чалавек у вялікай гульні —
У полымі іскра,
яе не заўважыш.
За нацыю скласці сваю галаву,
Упэўнены, кожны
за гонар палічыць.
Я згодзен!
Працягвай!
Выкладвай свой план! —
Цяпер ужо ўсе
павярнуліся ўраз
Не ў бок генералаў —
прызнаных стратэгаў,
А да чалавека,
які абяцаў
Дзівосна пазбегнуць
шматлікіх ахвяраў.
Псіхолаг углыбіўся ў думкі свае —
Навокал напружанасць і хваляванне.
У поглядзе кожным крычала адно:
— Ну што ты прыдумаў?
Выкладвай!
Хутчэй!
Ён выдыхнуў ціха:
— Спадар Прэзідэнт...
Загінуць там трыста,
Пяцьсот,
Нават болей.
Загіне там трыста сусветаў,
Пяцьсот,
А з імі і шмат
ненароджаных дзетак,
Загінуць там мары,
Надзеі,
Каханне,
І знікне...
— Пастой! — ускіпеў Прэзідэнт,—
Спыні сваю лекцыю,
тут не студэнты!
Ты нам абяцаў,
што загіне адзін,
Дык дзе той адзін?
Як адным абысціся?
— Што ж, згодзен, спадар Прэзідэнт,
абяцаў,
Няхай сабе будзе адзін —
ваша воля...
Ўявіце сабе, што загінуў адзін —
Ваш сын, ваша спадчына,
ваша крывінка.
Вы згодны, спадар Прэзідэнт,
што адзін —
Нішто, бо адзін той —
чужы, невядомы,
Зусім незнаёмы —
чужое дзіця,
«Нішто» — і для вас,
і для многіх прысутных.
І трыста — «нішто»,
і паўтысячы — нуль,
Таму, што між нейчых
забітых сыноў
Не будзе, упэўнены,
вашага сына...—
І зноў цішыня агарнула пакой,
І болей ніхто цішыню не парушыў.
Выходзілі з залы нарадцы цішком
І толькі адзін, як абмёр —
не крануўся.
І доўга сядзеў за сталом Прэзідэнт
І думкі пранізвалі сэрца балюча.
*
«Гарачая кропка» — малая вайна,
Малая вайна — ды вялізнае гора,
І безліч ахвяраў,
І безліч сірот,
І новыя «кропкі» —
За кожнай — злачынства,
За кожнай нязменна —
пакуты, бяда,
Інтрыгі,
Палітыка,
Здрада,
Нажыва...
Калі ўжо на гэты
ганебны працяг
Пастаўлена будзе сапраўдная
КРОПКА?
2010