Не жадаю быць малодшым братам
Ані ў Бога, ані пад прымусам!
Застануся, хоць і небагатым,
Вольным, незалежным беларусам.
Я — часцінка сонечных абшараў,
Я — крывінка Беларусі-маці.
Не хачу, каб хтосьці гаспадарыў
У маёй, хай невялікай, хаце.
Каб усе перастаўляу нанова
Пад маім, маім уласным дахам.
Я хачу, каб Бацькаўшчыны мова
Узнялася над Радзімай птахам.
Каб штогод мацнелі яе крылы,
Каб адчуў душой і сэрцам кожны,
Колькі ў нашай роднай мове сілы,
Непаўторнай і непераможнай.
Я не зломак — ногі ёсць і рукі,
Сэрца здольна і любіць, і марыць.
Хопіць мне й бацькоўскае навукі
На сваёй зямельцы гаспадарыць.
I нашчадкі будуць сваю маці —
Беларусь — любіць самааддана...
А суседзям, у суседняй хаце,
Ад мяне — павага і пашана.