Мы жывём на узроўні пачуццяў,
Больш высокі узровень ці ёсць?
Мы жывём, каб, пайшоўшы, вярнуцца,
Каб застацца, хоць кожны з нас госць.
Застанемся, не знікнем мы, будзем,
Хто — надоўга, а хто — назаўжды,
Калі ў іншых пачуцці разбудзім
Праз адноўлены час, праз гады.
Мы ацэньваем самакрытычна,
Што ў вечнасці вечны ёсць сон,
Што з зямлі гэтай знікнем фізічна,
Але й памяці ген — вечны ён.