Эх, дасягнуць бы
Піку творчай працы,
Не пахне дзе
Эгаістычным культам!
Стварыць бы мне
Гімн аб’яднаных нацый
І потым стаць
За дырыжорскім пультам.
Перада мною —
Шар зямны наш, зала,
І поўны гледачоў —
Ўсё чалавецтва.
І вось пачатак —
Музыка зайграла,
І пачалі знікаць,
Як раны, бедствы.
І пачала душа з душой —
О Божа! —
Нягледзячы
На расу,
Веру,
Сытасць,
Яднацца —
І сышла ў нябыт варожасць,
І атуляла усіх —
Спагада, літасць.
А я, галоўны аб’яднання аўтар,
Аркестрам дзіўным
На ўвесь свет кірую.
Хоць я зусім не профі,
А аматар,
Я з чалавецтва шчырасцю
Шчырую.
О, колькі ў гімне
Розных варыяцый!
О колькі нашых душ
Дагэтуль спала!
І мілагучнасць
Аб’яднаных нацый,
Разрозненых усіх нас,
Аб’яднала.