Год адыходзячы —
Хутчэй ідзі ты прэч,
Ты шмат прынёс трагічнага.
Даволі!
Матэрыяльны груз
мы скінем з плеч,
А вось душэўны боль з душы —
Ніколі.
Але, з календара
сыйшоўшы, ты
Усё ж пакінеш след,
трагедый поўны.
Згараюць у мінулае масты,
Яно ж штодня
крывавіць усё роўна.
Ды што такое
кожны год для нас?
Умоўны, як і ўсё,
адрэзак часу.
Ён кропля многіх кропель,
што праз час,
Няўмольна
Перапоўніць лёсу чашу.
Ён рупіцца...
Ці рупімся ўсё ж мы,
Каб спаленае,
аднавіць, загаціць,
Каб потым,
напярэдадні зімы,
Сябе, жыццё
ці год абвінаваціць.
Год адыходзячы...
Ты мне прабач,
Што адбылося —
ты не вінаваты
Жыццё ідзе —
хоць смейся ці хоць плач,
Былі і будуць з намі
святы й страты.