Хоць маладосць — часовы госць
Ярчэй відаць здалёку.
Ёй не схаваць,
калі што ёсць
Нат у штанах шырокіх.
А сталасць госць —
з другіх краёў,
Аб ёй другія й словы.
І сум у ёй
не да краёў,
А толькі да паловы.
А старасць госць,
што п’е да дна,
Й закусвае да ночы.
І ўсё-ткі з-за стала яна
Ўстае —
на выхад крочыць.