Чаму наведвае нас грэх?
Ці мы яго наведваем?
Няўжо ён, быццам летам снег?
Ці — што ён будзе — ведаем?
Мы ў думках імем даражым,
На справе — грэшнасць тоіцца.
Грашым, шаноўныя!
Грашым!
Прабач, Святая Троіца.
Грашым памногу, пакрысе —
Не, не хачу я здзеквацца.
З гадамі — грэшныя мы ўсе,
Ды кіньце вы аднеквацца!
Псуюць нас у жыцці-віры
Учынкі нашы спешныя.
І толькі дзеці, да пары,
Анёльскія, бязгрэшныя.