Мае ссівелыя гады
Шукаюць сведкаў маладосці.
А іх згубіліся й сляды —
Памёр з іх нехта малады,
Пайшоў з жыцця нядаўна хтосьці.
Ад іх ні слова, ні рукі,
З кім па жыцці мы шыбавалі,
Майго маленства сябрукі,
Сябры памкненняў нашых сталых.
Я памятую школьны клас,
Аднапалчане, вас, вяскоўцы,
Ды па жыцці імчаўся час
Імгненна, як па стометроўцы.
Усе, з кім сябраваў я, вы
У памяці маёй нязменна.
І калі ёсць хто з вас жывы,
Гукніце — адгукну імгненна.