У хаце — печ,
У лесе — дровы,
А пасярэдзіне — гультай.
Гультай настолькі адмысловы,
Што пешшу у Кітай гатовы,
А печ зімой — хоць прападай.
Печ-маці халадней ільдзіны,
Непаленая ў халады,
А вось гультай глытае кпіны,
Сінее, нібы пуп курыны,
Дрыжыць, а з хаты — нікуды.
«Дастаў» мяне гультай-ахлэмак,
Што ні зіма, то з ім — бяда.
Вазьму я дроўцаў абярэмак,
Хай грэецца чатырохсценак —
Не гультая, а печ шкада.