Загрузіўся пад завязку
Я, жыццё, табой.
Лёс, пафарбаваны ў казку,
Толькі ў марах мой.
Я адчуў даўно, не сёння,
Халадок зімы
У рэальнасці ў палоне,
А не ў казцы мы.
Што ні год — жыццё ніцее,
Спадчына мая.
Хто там думкай багацее?
Дурань... з ім і я.