Жыццё незваротным міражыць —
Ці быль, ці мана?
Хоць хутка ў труну забадзяжу,
Душа бессмяротная, кажуць,
Ну хоць бы яна!
Я знікну, як кропелька ў моры,
Час хутка праб’е.
А ёсць жа і лёсы-узоры,
І ёсць бессмяротныя творы,
На жаль, не мае.
Эх вы, ноч-апоўначы хмары,
Няўжо дзень міне?
Мы ў выніку — людзі-ахвяры,
Ды кожнаму дадзены мары,
Аб светлым, аб вечным —
І мне.