Рэчка творчасці днямі й начамі
Па напружаным лёсе цячэ.
Колькі творчых сустрэч з чытачамі
Адбылося і будуць яшчэ!
Колькі пошукаў, творчых пакутаў
Зведаў я — іх не зведаў ніхто.
Кожны твор з бездухоўнасці путаў
Да святла вырываўся...
І што?
Бездухоўнасць лунае над светам,
Апустошвае душы людзей.
Можа, лепш бы я быў не паэтам,
А адчайна гуляў у хакей.
Тут вядомасць табе і пашана,
І увага дзяржавы найперш.
Не! Ўсё ж Богам мне наканавана
Не бяздушная шайба, а верш.