У часу — слёзы на шчаках —
Замкнёны круг, як выйсці з круга?
Вунь колькі зброі на руках,
Ніколі не трымаўшых плуга.
І гэта ўзброенасць — не жарт,
Не дзеці, што ў вайну гуляюць,
А «Марсы», што ў людзей страляюць,
Жыцця без войнаў не ўяўляюць —
І жук, і жаба — Банапарт.
Чуваць гісторыі дакор —
Штогод — крывавыя старонкі.
Пагрозы, войны і тэрор,
Без ліку зброі — перабор,
А мірны дах над светам — тонкі.
Мір на паперы — крохкі лёд,
Салодкасць дэкларацый — шоры...
Рыхтуйся, чалавечы род
Пачаць жыццё з нуля, з пячоры.