Ці ёсць яно дзе , ці няма,
Сцвяржаць, абвяргаць не бяруся.
Расце ў мяне дрэва ільма —
Ці чуў аб ім хто ў Беларусі?
З якой яно тут даўніны?
Гадоў яму, пэўна, за двесце.
Жылі тут калісці паны,
Праз іх, мабыць, гэта прышэсце.
Ільма — гэта волат-крэмень,
Яна не саступіць і дубу.
На шчасце, не прыйдзе той дзень,
Які прынясе дрэву згубу.
Шмат часу над ім прагуло,
Ды ўсё ж аб жыцці яно дбала —
Вунь, колькі вакол парасло
Нашчадкаў ягоных — не мала.
Як дзе, а ў мяне яно ёсць,
Лагойская ў дрэва прапіска.
Адкуль ён, загадкавы госць?
Дзе дрэва радзіма-калыска?