Паўзуць яны ў жыцці па дну,
Інтрыгі непублічныя.
Адна налазіць на адну,
Як пліты тэктанічныя.
Яны не ведаюць зусім
Ні каяння, ні літасці.
Агіднасць лёгка сеяць ім,
Іх небяспека ў скрытасці.
Такі інкогніта-прэзент
Рыхтуюць непрыкметныя
Дзялкі —
І рушаць лёсы ўшчэнт,
І плямяць душы светлыя.