У маўклівай начной цішы
Я бязбоязна
ўперад крочу.
Пры жаданні
й вачамі душы
Можна бачыць
і цёмнай ноччу.
Эх, каб меней
было начэй,
Больш для сонца
было б прастору.
Можна крочыць
было б шыбчэй,
Усяму і усім
даць фору.
Можна крочыць
яшчэ шыбчэй?
Раптам хтосьці —
ба-бах сярод ночы —
Гуз на лбе,
Потым — іскры з вачэй...
Дзе ж, душа,
твае пільныя вочы?