Я паміраць не дужа і баюся,
Баюся моцна толькі аднаго —
Са мной памрэ любоў да Беларусі,
Галоўная любоў жыцця майго.
Я Беларусь люблю не пустазвонна
І ў грудзі кулаком сабе не б’ю.
Люблю яе адказна і штодзённа,
Як любяць маці родную сваю.
Бывала й так, што галадаць я мусіў
Пакутваў за грахі — не за свае.
Я часам быў нялюб не Беларуссю,
А тымі, хто далёка ад яе.
Ёсць шмат спакусаў розных ва ўсім свеце,
Яны нямілы сэрцу і пяру.
Я — беларус крывёй, не па анкеце
І з гэтым заспакоена памру.