Лета ўжо адыйшло,
хутка восень міне,
Ды і сам на зіму я ад’еду.
Засумуе бацькоўская хата па мне
З цішынёй будзе
весці бяседу.
Снег за вокнамі ткаць
будзе бель-чысціню,
Я тугу тваю сэрцам адчую.
Я прыеду й зімой,
белы сум праганю
Грубку я распалю, заначую.
Я зімою і сам —
целам там, сэрцам тут,
Ты ў душы маёй невыпадкова.
Я часова ад’еду,
прабач, родны кут,
Я ад’еду,
дай, Бог, каб часова.