Я хадзіў па Нью-Йорку,
Там, дзе царства «зялёных»,
Чуў чужую гаворку
Сярод гмахаў бетонных.
Лез са скуры Манхэтан —
Бляск агнёў, небаскробы.
А наўскраі, за гэтым —
Царства бедных — трушчобы.
I не бачна тут бляску,
Бруд ля кожнага дома...
Уяўляецца казкай
Тое, што невядома.
У Нью-Йорку міжволі
Я да думкі вяртаўся: —
Ні за што і ніколі
Тут бы жыць не застаўся.